Alles bleek mee te zitten toen we aankwamen in Zulzeke!
De zon dook op, ik krijg mijn lievelingsnummer opgespeld en de kapelberg moest 12 keer beklommen worden. Door deze kapelberg en ook door de wind zou het wel eens een erg lastige koers kunnen worden die snel uiteen zou vallen.
We vertrokken met 52 renners. Bij de eerste passage op de Kapelberg trok één van de Amerikanen fors door, 1 man sprong mee en zij bleven een ronde lang voorop. Bij de tweede passage versnelde een Fransman. Ik glipte mee met nog enkele andere renners. We kwamen boven met een 6-tal, maar in de afdaling kwam alles weer samen. Een signaal voor de Amerikaans Kampioen om te gaan aanvallen, net voor de top van de kapelberg werd hij vergezeld door 5 man, met mij erbij. We waren opnieuw met z'n zessen weg. Alleen ik moest een klein gaatje laten en dat werd mijn doodsteek. Ik probeerde in de afdaling terug te komen. Maar met iets te veel risico's sneed ik de volgende bocht aan en kwam bijna ten val. Ik geraakte verzijld in de graskant en verloor al mijn snelheid. Weg waren ze... Mijn eigen fout. Maar wel jammer voor het verdere koersverloop, want bij ons gebeurde er amper iets. Even brak het in twee, maar nadien kwam alles weer samen. De 5 vooraan konden zeer snel een mooie voorprong bijeen fietsen van 2 minuten. En toen was mijn koers gedaan, ik viel plat. Alweer een teleurstelling. Quentin Jarégui won de koers voor een Amerikaan en Wannes Heylen, Laurens de Plus werd vierde en de Amerikaans Kampioen vijfde.
Dinsdag trekken we naar Berlare om hopelijk eens een goed resultaat te rijden!
